چالش کایر استارمر در تقابل با اولین ناآرامی‌ها و خشونت‌های بریتانیا پس از شروع به کار

به گزارش مجله خبری نگار/شفقنا: از شبکه خبری بلومبرگ؛ فارغ از پیروزی چشمگیر حزب کارگر، پیامد دیگر انتخابات بریتانیا شکل‌گیری یک فضای سیاسی متشتت و آشفته بود که سیستم رای‌گیری این کشور مدت‌های مدیدی مانع از آن شده بود.

این یعنی استراتژیست‌ها بی‌تردید در این یک ماه بعد از انتخابات بار‌ها و بار‌ها در ساختمان نخست‌وزیری در پلاک ده خیابان داونینگ گرد هم آمده و درباره این که دولت چگونه باید خود را آماده رویارویی با راست‌های افراطی کند که حالا دیگر یکپارچه‌تر از همیشه خود را برای حضور در انتخابات بعدی آماده می‌کنند- صحبت کرده‌اند.

[نکته مهم و جالب این که]فقط یک ماه طول کشید تا این چالش به مهم‌ترین چالش دولت کایر استارمر تبدیل شود.

پس از حدود یک هفته ناآرامی در سراسر انگلیس که روز گذشته با حمله به دو هتل از هتل‌های محل اقامت موقت پناهجویان به یک نقطه اوج زشت و کریه منتهی شد، نخست‌وزیر بریتانیا درخواست کرد یک جلسه امنیتی اضطراری برای کنترل این اختلال و بی‌نظمی برگزار شود.

این یعنی مردی که در رقابتی کسل‌کننده برای تسلط بر پلتفرم حکمرانی انگلستان توانست خودش را نشان داده و پیروزی را به دست آورد، حالا در اولین هفته‌های ورود به دفتر نخست‌وزیری بر اساس توانایی‌اش در انجام این کار- و میزان موفقیتش در کنترل اوضاع- مورد قضاوت قرار خواهد گرفت.

زمان‌بندی وقوع این رخداد‌ها البته نمی‌توانست بدتر از این باشد: در شرایطی که استارمر صدراعظمش ریچل ریوز را به نیویورک فرستاده تا به سرمایه‌داران و سرمایه‌گذاران این پیام را بدهد که بریتانیا حالا دیگر با آغوش باز از روابط تجاری استقبال می‌کند؛ رویداد‌هایی که استارمر آنها را «شورش و طغیان سازمان‌یافته اوباش خشن» نامیده است، نمی‌تواند چندان امیدوارکننده جلوه کند.

استارمر در سال ۲۰۱۱ که بریتانیا برای آخرین بار چنین اتفاقاتی را تجربه کرد، دادستان عمومی انگلستان بود. شاید به این دلیل باشد که او در پاسخ به اتفاقات اخیر به سرعت و با عجله درخواست تشکیل جلسات دادگاه اضطراری را داده و از دادستان‌ها هم خواسته که برای رسیدگی به پرونده‌ها به صورت شبانه‌روزی کار کنند. استارمر هم‌چنین در سخنانی تهدیدآمیز و صریح وعده داده که مهاجمان و مجرمان از کار‌های خود پشیمان خواهند شد.

با این حال این سوال هنوز مطرح است که آیا این بار رویکرد قانونی برای کنترل اوضاع کافی خواهد بود؟

محافظه‌کاران سال‌های سال سعی داشتند [نیرو‌ها و احزاب]پوپولیستی دست راستی و خصومت آنها با مهاجران را نادیده بگیرند، اما با این حال واضح است که شکست انتخاباتی آنها به اندازه کافی نتوانسته این معضل را حل کند.

شیوع و هجوم احساسات ضدمهاجرتی و نژادپرستانه یک بار دیگر نشان می‌دهد که چگونه همه‌پرسی برگزیت نه تنها نتوانسته این گرایش موجود در سیاست بریتانیا را خنثی کند، بلکه حتی می‌توان گفت که آن را تشدید کرده و به بالاترین و برجسته‌ترین سطح ممکن ارتقا داده است.